lezbiyen

• aslında daha önce bu başlığa bir giri yazmıştım. fakat sonrasında giri içime sinmedi. bir de o giriye birkaç yazardan aynı başlık altında toplanabilecek bazı sorular geldi. o yüzden hem içime sinen bir giri yazmak hem de bu soruların bazılarına cevap verebilmek için o giriyi silip yeni bir giri yazmaya karar verdim. öncelikle belirtmeliyim ki yazdıklarım kendi tecrübelerimle sınırlı olacak ve ben 28 senelik hayatının 27 senesini closeted olarak geçirmiş biriyim. yani anlayacağınız tecrübelerim epey sınırlı. umarım çok daha tecrübeli lezbiyen yazarlar başlığa giri yazar da bir yerlerde birilerine faydası olur. zira başlıktaki son birkaç sayfada gördüğüm kadarıyla kadınlarla ilgili her başlıkta olduğu gibi bu başlıkta da fikri olmadan zikri olan cis hetero erkekler saçma sapan giriler yazmış.
  
  önceki girime erkek yazarlardan gelen mesajları okuyunca bir şeyi fark ettim. bir erkek güruhu var. bu güruh lezbiyenliği hatta genel olarak homoseksüelliği ya gerçekten hiç anlamıyor ya da anlamamazlıktan geliyor. öyle sorular soruyorlar ki insan soruyu okuyunca akıl tutulması yaşıyor. bu yüzden bu insanların kötü niyetli olmadığını ve gerçekten homoseksüelliği hiç anlamadıklarını varsayarak onların anlayabileceği bir örnek aradım ve birebir karşılamasa da yakın bir örnek buldum. solak olduğunuzu hayal edin. muhtemelen bunu okula başlayana kadar fark etmediniz bile. ilkokul 1. sınıfta yazı yazmayı öğrenirken bir terslik olduğunu fark ediyorsunuz. 30 kişilik sınıfın 29’u kalemi sağ eliyle kullanıyor, sizin içinse sağ elle kalem kullanmak bir zulüm. koskoca sınıfta sadece siz solaksınız. anne babanız ya da kardeşleriniz de sağlak. bu duruma anlam veremiyorsunuz. kendinizin “normal” olmadığını düşünüyorsunuz. solak olmanıza ne sebep oldu bilmiyorsunuz, solak olmayı siz de istemediniz. üstelik dünyanın tüm düzeni sağlaklara göre kurulmuş. şimdi bir de solak olduğunuz için toplumun bir kesimi tarafından sapkın olarak görüldüğünüzü ve hedef gösterildiğinizi düşünün. ya da kendini bilmez bir sağlağın size “yaa doğru kalemi bulamamışsındır, yoksa sen de sağlak olurdun. solak olmak bu kadar zorsa neden sağlak olmuyorsun?” dediğini düşünün. bence bu analoji bu durumu açıklama konusunda fena olmadı. umarım sizin için de aydınlatıcı olmuştur. bu erkek güruhuna seslenmişken eklemeden geçemeyeceğim. biri size lezbiyen olduğunu söylediğinde “lezbiyen ilişki bence çok seksi, ben de lezbiyen pornosu izlemeyi çok seviyorum” gibi rahatsız edici cevaplar vermeyin lütfen. inanın sizin bu fantezileriniz hiç umurumuzda değil. illa bir şey söyleyecekseniz “ben kadın olsam ben de lezbiyen olurdum ehiehiehi” diyin, hiç yoktan iyidir.
  
  önceki girime kadın yazarlardan gelen bazı mesajlarda ise çok temel bir soru soruluyordu, “lezbiyen olduğunu nasıl anladın ve lezbiyen olduğundan nasıl bu kadar emin olabiliyorsun?”. bu soruları alana kadar bu durumu fark etmenin ve bundan emin olmanın zor olabileceğini hiç düşünmemiştim. zira dünyadaki en kararsız ve ne istediğini bilmeyen insanlardan biri olmama rağmen bu durumu küçük yaşta fark edip bir süre sonra da bundan emin olmuştum. sadece kabul etmek yıllarımı aldı. belki bu soruyu soran insanlar da aslında durumunu hafiften fark etse de kabul edemiyordur, bilemiyorum. yine de kendi farkındalık yolculuğumun özetini geçeyim, belki birilerine faydası olur. hatırladığım kadarıyla bu durumu ilk fark ettiğim zaman ilkokul 1. ya da 2. sınıf zamanlarıydı. o zamanlar ablamla aynı okuldaydık. ablamın çok sevdiği bir türkçe hocası vardı. ablam türkçeyle çok ilgili olduğu için hocası da ablamı çok seviyordu. o yüzden okul çıkışlarında bazen bizle birlikte yürüyordu. kadını görünce gözlerimden kalpler çıkıyordu resmen. çıkışta bizle yürüyeceğini fark ettiğimde mest oluyordum. arada bana laf attığında ya da şakalaştığında utancımdan yerin dibine giriyordum. özetle heteroseksüel bir kız çocuğunun erkek hocasına hayran olması sonucu hissedebileceği tüm hisleri hissediyordum fakat anlamlandıramıyordum. aradan 20 sene geçmiş, hala o şapşallığımı hatırlarım. onun dışında yine o dönemlerde bu farkındalığı yaratan diğer etmenler ise dizi ve filmlerdi. o dönemler brezilya dizileri rüzgarı esiyordu. ablam, arkadaşı ve ben bu dizileri izlerdik. ablam ve arkadaşı dizilerdeki esas oğlanlara bayılırdı, “ay ne yakışıklı yaa.” modunda izlerlerdi. bense “ay esas kız ne güzelmiş yaa. ama galiba benim de esas oğlandan hoşlanmam gerekiyor, bende bir gariplik var sanki.” diye düşünürken bulurdum kendimi. bundan birkaç sene sonra ablamın harry potter’ı izletmesiyle hiçbir zaman “esas oğlanlara” ilgi duymayacağıma emin olmuş oldum, zira emma watson’a feci şekilde aşık olmuştum ve daniel radcliffe umurumda bile değildi swh. ama ne yazık ki bu durumdan emin olmak bu durumu kabul etmek anlamına gelmiyordu ve kabul edemedim. bu yüzden heteroseksüel gibi yaşamaya devam ettim. ilkokuldayken sınıftaki tüm kızların aşık olduğu “o çocuğa” ben de aşığım sandım. lisedeyken sınıftaki kızlar aynı erkek grubundan kişilere aşıktı. ben de o gruptan bir erkeğe aşık olduğumu düşündüm. hatta bu dönemde “belki de gerçekten bu çocuğa aşığımdır.” diye düşündüğüm de oldu. sonra kendime şunu sordum “bu çocuk yarın gelse, “lifot ben sana aşığım, benimle çıkar mısın?” dese ne tepki veririm?”, kafamda beliren ilk cevap “ıyy ne gerek var ya şimdi, ben bir erkekle yakınlaşmak istemiyorum ki.” oluyordu. ama mesela kafa dengi bir kız arkadaşım gelse aynı şeyleri söylese “ehehe neden olmasın yaa, tanıyalım birbirimizi.” moduna gireceğimden emindim. böyle olunca da lezbiyen olduğuma emin olmaya devam ettim. yani özetle lezbiyen olduğunuzu anlamak pek de zor değil, kabul etmek zor. kimileri için o da zor değildir muhtemelen, benim büyüdüğüm ailede ve ortamda bunu kabul etmek zordu. izlediğiniz dizi ve filmlerde kadın karakterlere düşüp onları canlandıran aktörleri stalklıyorsanız, erkek karakterlerin gözünüzde anca figüran kadar değeri varsa, kendi hayatınızda bir erkekle sevgili olma fikri sizi heyecanlandırmaktan çok irrite ediyorsa, buna karşılık öyle aşırı da bayılmadığınız bir kadınla sevgili olma fikri düşünülebilir geliyorsa siz de lezbiyen olabilirsiniz. umarım böyle bir aydınlanma yaşarsanız bunu kabul etmeniz bende olduğu gibi 20 yıl sürmez swh.